Przemysł dywanowy o którym dzisiaj słyszy się już nieco mniej, kiedyś traktowany był bardzo poważnie, a wszelkie osiągnięcia i nowinki publikowane były w formie artykułów, a nawet książek. Pierwsza pozycja traktująca o historii dywanów brytyjskich ukazała się w 1934 r., a jej wznowione przez F. Lewis & Co. wydanie w 1966 r.
Jak przemysł dywanowy rozwijał się na przestrzeni lat i jak prosperuje współcześnie?
Jak wyglądał najstarszy zachowany dywan?
Najstarszym dywanem, który odkrył człowiek jest tak zwany dywan Pazyryk o powierzchni około 2 metrów kwadratowych, znaleziony przez rosyjskiego archeologa Sergieja Rudenko w 1949 r. podczas wykopalisk na cmentarzu na Syberii Południowej.
Ten stary dywan został znaleziony wraz z innymi wspaniałymi eksponatami w zamarzniętym grobowcu scytyjskiego wodza, pochowanego ze swoim ulubionym wierzchowcem i bogato zdobionym drewnianym rydwanem. Tkaniny tego rodzaju z pewnością nie mogły służyć jako dywany dla dzieci, ponieważ przedstawiały sceny walki scytyjskich wojowników i były raczej w posiadaniu tylko najzamożniejszych, utytułowanych ludzi.
Naukowcy szacują, że dywan Pazyryk powstał około 500 r. p.n.e., choć sposób jego tkania wskazuje na to, że tradycja takiego splotu włókien sięga kolejne 500 lat wstecz.
Kunszt tkania dywanów w Indiach
O dziwo to, co wszyscy uważamy za typowy indyjski dywan składający się z gęstego białego runa utkanego z wełny o grubych ziarnach i z charakterystycznym medalionem w pastelowym kolorze, tak naprawdę dywanem indyjskim nie jest. Podobnie jak dywany dla dzieci, także i ten dywan był odwzorowaniem brytyjskiej koncepcji z lat 80. XIX wieku, opartej na francuskim projekcie Aubusson, którą uznano za wręcz idealną dla potrzeb rynku brytyjskiego.
Cofając się do XVIII wieku, kiedy to rozkwitł handel między Indiami a Wielką Brytanią można śmiało stwierdzić, że każdego roku tysiące dywanów było wysyłanych do Zjednoczonego Królestwa i sprzedawanych tam w nowo powstałych sklepach meblarskich i pasmanteryjnych. Były to dywany przeznaczone na przykład do salonów, ale także tkaniny o subtelniejszych zdobieniach, wykorzystywane jako dywany dla dzieci.
W drugiej połowie XIX wieku większość indyjskich producentów dywanów była już kontrolowana przez firmy angielskie, do których należała między innymi Oriental Carpet Manufacturing Company (OCM) z Londynu. Przedsiębiorstwo to zbudowało kilka dużych fabryk na terenie Indii i sprawowało nad nimi pieczę ze swojej siedziby w centrum Londynu.
Rozwój przemysłu dywanowego
Nadejście rewolucji przemysłowej w XIX wieku poskutkowało wynalezieniem domu towarowego, który miał zawierać i jednocześnie kształtować wszystkie pragnienia zakupowe konsumentów. Wtedy też rozkwitł przemysł dywanowy, który przeżywał rewolucję dzięki odkryciu nowych technologii tkania. Mowa to o krośnie Gripper Axminster, które w znacznym stopniu zwiększyło tempo produkcji dywanów, a tym samym wielkość sprzedaży i obniżkę cen.
W latach czterdziestych amerykańscy technicy włókienniczy połączyli metodę Gripper Axminster z metodą tkania Wilton i stworzyli całkowicie nową, niewłókninową metodę tworzenia dywanów, zwaną “tuftingiem”. Maszyna tuftingowa mogla wyprodukować aż 10 kilometrów tkaniny dziennie, co na zawsze zmieniło przemysł dywanowy na świecie.
Przemysł dywanowy dziś
Współcześnie dywany tkane maszynowo można kupić w niskich cenach, a ich wybór jest ogromny. Dywany dla dzieci czy dywany do wynajmowanego mieszkania znajdziemy nie tylko w dużych domach handlowych, ale także w mniejszych sklepach stacjonarnych i internetowych.
Za ręcznie tkane dywany dla dzieci o miękkich włóknach lub typowe dywany dekoracyjne zapłacimy nieco więcej, ponieważ trzeba poświęcić na nie odpowiednio dużo czasu i włożyć w ten proces wiele pracy.